送东阳马生序

送东阳马生序原文：

一生踪迹在烟霞，不植条桑不种麻。翠柏斫来青带叶，古藤担去紫垂花。歌长时引猿窥穴，归晚常乘月到家。笔指云山为活计，那须卮酒祝篝车。
云轩羽从故翩翩，忽落红尘几换年。金马岁星难久驻，璇霄朔月合重圆。浔阳暂听商船曲，宣室行看帝席前。莫恋沧州鸥鹭伴，计然未了沼吴缘。
世变江河去不回，江村无复旧楼台。豺狼竞出人何在，荆棘成丛屋已灰。法令几时驱鬼魅，恩波何日润蒿莱。救民水火应须急，调度全凭济世才。
溪头断续雨，松下送迎僧。世境不到处，心融意自澄。
斜日归钱暑，秋容淡太虚。闲云工变易，片月自清孤。淹泊年华老，凄凉岁事余。时违自朴拙，兴懒日萧疏。阮籍慵耽酒，文园病著书。簪缨非草野，江海得樵渔。
淩晨孟津发，日夕在河干。憭憭望波路，万里风吹澜。壮哉信兹游，抚膺独微叹。征程众苦热，我心常苦寒。横流浩方圯，忧中见人喜。如何方寸间，相去几千里。
大江东去，浪淘尽，千古风流人物。
芳草青青西子湖，南天鸿雁未高呼。吴人弦管喧佳节，一道花江带舳舻。
忆我为儿时，家塾在堂隅。日昳读书罢，归时慈母娱。八岁就外傅，《鲁论》初咿唔。九岁五经毕，文义颇不疏。十岁读《礼经》，古句忘崎岖。十一背慈训，茕茕失母乌。十二出门游，奔走能跨驴。是时从大人，来往神愉愉。大人授《孝经》，命儿自写书。儿写书不成，满纸如墨猪。左右反覆视，心气惨不舒。低头清泪落，仰头但嗟吁。大人顾谓儿，儿心一何愚。写书非大难，儿心姑徐徐。心定手不误，尔盍仰视予。侵晨执笔写，写成日裁晡。儿乃破涕笑，喜笑东西趋。取书呼儿来，此书义当摅。读书读其义，此书学根株。儿默听此教，跪受当前除。朝夕执书读，爱重同球图。读罢藏之笥，亵见惧点污。儿今又写书，写书忽痛呼。儿有六岁儿，儿已十年孤。昔时一卷书，岁时常宝储。今日写此帙，吞声泪沾裾。昔写今亦写，今日迥自殊。昔泣今亦泣，两泣不相如。昔写虽丑恶，嬉戏称凤雏。今写好似昔，谁与正瑕瑜。昔泣实恃爱，貌郁神不痡。今泣复何益，泪眼空为枯。哀哉一卷书，写罢还踟蹰。儿亦呼其儿，学不在五车。但求孝悌性，敬爱理不虚。亦不在荣达，名誉播九区。但求守吾身，战战保发肤。儿有弱小甥，神采清且都。七岁痛陟岵，似续守门闾。此书大义在，此诗非烦纡。儿复呼其儿，试诵与尔姑。尔姑闻此诗，哀痛犹茹茶。尔内外兄弟，敬谨相友于。立身与显亲，毋苦不肖吾。
雪夜乘舟意似痴，一时狂态竟谁知。非关兴尽空归去，自觉无由见戴逵。

送东阳马生序拼音解读：

yī shēng zōng jì zài yān xiá ，bú zhí tiáo sāng bú zhǒng má 。cuì bǎi zhuó lái qīng dài yè ，gǔ téng dān qù zǐ chuí huā 。gē zhǎng shí yǐn yuán kuī xué ，guī wǎn cháng chéng yuè dào jiā 。bǐ zhǐ yún shān wéi huó jì ，nà xū zhī jiǔ zhù gōu chē 。
yún xuān yǔ cóng gù piān piān ，hū luò hóng chén jǐ huàn nián 。jīn mǎ suì xīng nán jiǔ zhù ，xuán xiāo shuò yuè hé zhòng yuán 。xún yáng zàn tīng shāng chuán qǔ ，xuān shì háng kàn dì xí qián 。mò liàn cāng zhōu ōu lù bàn ，jì rán wèi le zhǎo wú yuán 。
shì biàn jiāng hé qù bú huí ，jiāng cūn wú fù jiù lóu tái 。chái láng jìng chū rén hé zài ，jīng jí chéng cóng wū yǐ huī 。fǎ lìng jǐ shí qū guǐ mèi ，ēn bō hé rì rùn hāo lái 。jiù mín shuǐ huǒ yīng xū jí ，diào dù quán píng jì shì cái 。
xī tóu duàn xù yǔ ，sōng xià sòng yíng sēng 。shì jìng bú dào chù ，xīn róng yì zì chéng 。
xié rì guī qián shǔ ，qiū róng dàn tài xū 。xián yún gōng biàn yì ，piàn yuè zì qīng gū 。yān bó nián huá lǎo ，qī liáng suì shì yú 。shí wéi zì pǔ zhuō ，xìng lǎn rì xiāo shū 。ruǎn jí yōng dān jiǔ ，wén yuán bìng zhe shū 。zān yīng fēi cǎo yě ，jiāng hǎi dé qiáo yú 。
líng chén mèng jīn fā ，rì xī zài hé gàn 。liáo liáo wàng bō lù ，wàn lǐ fēng chuī lán 。zhuàng zāi xìn zī yóu ，fǔ yīng dú wēi tàn 。zhēng chéng zhòng kǔ rè ，wǒ xīn cháng kǔ hán 。héng liú hào fāng yí ，yōu zhōng jiàn rén xǐ 。rú hé fāng cùn jiān ，xiàng qù jǐ qiān lǐ 。
dà jiāng dōng qù ，làng táo jìn ，qiān gǔ fēng liú rén wù 。
fāng cǎo qīng qīng xī zǐ hú ，nán tiān hóng yàn wèi gāo hū 。wú rén xián guǎn xuān jiā jiē ，yī dào huā jiāng dài zhú lú 。
yì wǒ wéi ér shí ，jiā shú zài táng yú 。rì yì dú shū bà ，guī shí cí mǔ yú 。bā suì jiù wài fù ，《lǔ lùn 》chū yī én 。jiǔ suì wǔ jīng bì ，wén yì pō bú shū 。shí suì dú 《lǐ jīng 》，gǔ jù wàng qí qū 。shí yī bèi cí xùn ，qióng qióng shī mǔ wū 。shí èr chū mén yóu ，bēn zǒu néng kuà lǘ 。shì shí cóng dà rén ，lái wǎng shén yú yú 。dà rén shòu 《xiào jīng 》，mìng ér zì xiě shū 。ér xiě shū bú chéng ，mǎn zhǐ rú mò zhū 。zuǒ yòu fǎn fù shì ，xīn qì cǎn bú shū 。dī tóu qīng lèi luò ，yǎng tóu dàn jiē yù 。dà rén gù wèi ér ，ér xīn yī hé yú 。xiě shū fēi dà nán ，ér xīn gū xú xú 。xīn dìng shǒu bú wù ，ěr hé yǎng shì yǔ 。qīn chén zhí bǐ xiě ，xiě chéng rì cái bū 。ér nǎi pò tì xiào ，xǐ xiào dōng xī qū 。qǔ shū hū ér lái ，cǐ shū yì dāng shū 。dú shū dú qí yì ，cǐ shū xué gēn zhū 。ér mò tīng cǐ jiāo ，guì shòu dāng qián chú 。cháo xī zhí shū dú ，ài zhòng tóng qiú tú 。dú bà cáng zhī sì ，xiè jiàn jù diǎn wū 。ér jīn yòu xiě shū ，xiě shū hū tòng hū 。ér yǒu liù suì ér ，ér yǐ shí nián gū 。xī shí yī juàn shū ，suì shí cháng bǎo chǔ 。jīn rì xiě cǐ zhì ，tūn shēng lèi zhān jū 。xī xiě jīn yì xiě ，jīn rì jiǒng zì shū 。xī qì jīn yì qì ，liǎng qì bú xiàng rú 。xī xiě suī chǒu è ，xī xì chēng fèng chú 。jīn xiě hǎo sì xī ，shuí yǔ zhèng xiá yú 。xī qì shí shì ài ，mào yù shén bú pū 。jīn qì fù hé yì ，lèi yǎn kōng wéi kū 。āi zāi yī juàn shū ，xiě bà hái chí chú 。ér yì hū qí ér ，xué bú zài wǔ chē 。dàn qiú xiào tì xìng ，jìng ài lǐ bú xū 。yì bú zài róng dá ，míng yù bō jiǔ qū 。dàn qiú shǒu wú shēn ，zhàn zhàn bǎo fā fū 。ér yǒu ruò xiǎo shēng ，shén cǎi qīng qiě dōu 。qī suì tòng zhì hù ，sì xù shǒu mén lǘ 。cǐ shū dà yì zài ，cǐ shī fēi fán yū 。ér fù hū qí ér ，shì sòng yǔ ěr gū 。ěr gū wén cǐ shī ，āi tòng yóu rú chá 。ěr nèi wài xiōng dì ，jìng jǐn xiàng yǒu yú 。lì shēn yǔ xiǎn qīn ，wú kǔ bú xiāo wú 。
xuě yè chéng zhōu yì sì chī ，yī shí kuáng tài jìng shuí zhī 。fēi guān xìng jìn kōng guī qù ，zì jiào wú yóu jiàn dài kuí 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

送东阳马生序相关翻译

①玉郎：是女子对丈夫或情人的爱称，泛指男子青年。点酥娘：谓肤如凝脂般光洁细腻的美女。皓齿：雪白的牙齿。炎海：喻酷热。
（18）玉户：形容楼阁华丽，以玉石镶嵌。

送东阳马生序相关赏析

昔拟栩仙人王云鹤赠予诗云：“寄与闲闲傲浪仙，枉随诗酒堕凡缘。黄尘遮断来时路，不到蓬山五百年。”其后玉龟山人云：“子前身赤城子也。”予因以诗寄之云：“玉龟山下古仙真，许我天台一化身。拟折玉莲闻白鹤，他年沧海看扬尘。”吾友赵礼部庭玉说，丹阳子谓予再世苏子美也。赤城子则吾岂敢，若子美则庶几焉。尚愧辞翰微不及耳。因作此以寄意焉。
这是马致远写的一支表达身处天涯，心系故园的“断肠人”羁旅乡愁的小令，与《天净沙·秋思》有异曲同工之妙。这支曲子将诗词中常有的意境和手法引入曲中，然又自出机杼地描写了特有景色中的特定氛围：雨夜、孤舟、渔灯中离家万里的旅人在点点滴滴的雨声里情不自禁流下“几行清泪”，这使读者也不由得产生强烈的共鸣，情景交融，语简意深，堪称马致远散曲小令中的佳作。
词极写恣意游宴的乐趣。

作者介绍

苏氏 苏氏，苏洵女，适程之才。