行路难·其一

行路难·其一原文：

华缨下玉除，天子宠匈奴。虽复夷风陋，犹知汉使殊。夜烽沉不举，秋柝寂无虞。何必燕然刻，苍生肝脑涂。
去日不可再，来日焉可虚。直待百事足，漫把四大拘。黄河几曾清，白发莫旋乌。全福贵安然，真乐难强图。朴直自许我，才能不如渠。已盟方寸心，免苦六尺躯。登台值明时，击壤容匹夫。轻车历野寺，小船泛晴湖。金鲫池内观，白猿洞前呼。孤山未学林，长堤且怀苏。珍实不满器，醇醪只携壶。更带两耳铛，旋煮四腮鱼。意均饱暖适，迹或升沉殊。达人旷大观，万象归一途。凡鼎鸡变化，佛性狗有无。快答此话头，拟议计即疎。
白沟东下水如襟，不尽行人吊古心。戍垒风云流断岸，农家烟火半空林。往来此日通燕粤，兴废千年说宋金。似有渔郎知此意，棹歌声入水云深。
春林风袅千梢叶，柳花乱洒江城雪。梦中栩蝶忽惊流，枝上啼鹃正凄绝。传来霜檄墨方淋，閒向风檐心半折。榻前鼾睡不容留，非底妖氛期扑灭。闾阎力尽秪声吞，官帑钱空惟肘掣。兴索慵飞大白觥，泪垂冷渍深红缬。抛遗丝谷慱金铢，转掷泥沙如木屑。途沿沟壑委千骸，籍上流亡供一瞥。三空屡叹复何之，百孔未填向谁说。叫罢须逢当轴怜，广平不得心如铁。
史君甚爱竹弟，欲与渠为二难。岁晚青青玉立，不须俗眼同看。
潮来沙碛平，月落海门曙。汀蒲转风叶，堤柳摇烟絮。江头春可怜，天涯人独去。有歌送君行，无酒留君住。雪浪没沙鸥，云帆出江树。回首读书声，青山不知处。
祖道百壶酒，千人歌送君。玉壶击宝剑，壮气横孤云。玉壶击断歌声作，远海春潮为君落。别路行看指凤皇，青山不得随猿鹤。主父西游感慨多，马周辛苦遇常何。何如高卧东山顶，一上金门解绿萝。问君今年几十霜，须眉稍白发半黄。长松岁寒起淩厉，良骥老大方腾骧。龙肿好为苍生出，莫爱丘园长隐逸。作县还堪鲁卓齐，为邦尚可龚黄匹。君到皇州春正深，龙池柳色动乡心。白门酌酒看花醉，青琐闻莺委佩吟。同游倏尔皆朱绶，笑我蹉跎空白首。玉堂西掖故人多，相逢为问平安否。

行路难·其一拼音解读：

huá yīng xià yù chú ，tiān zǐ chǒng xiōng nú 。suī fù yí fēng lòu ，yóu zhī hàn shǐ shū 。yè fēng chén bú jǔ ，qiū tuò jì wú yú 。hé bì yàn rán kè ，cāng shēng gān nǎo tú 。
qù rì bú kě zài ，lái rì yān kě xū 。zhí dài bǎi shì zú ，màn bǎ sì dà jū 。huáng hé jǐ céng qīng ，bái fā mò xuán wū 。quán fú guì ān rán ，zhēn lè nán qiáng tú 。pǔ zhí zì xǔ wǒ ，cái néng bú rú qú 。yǐ méng fāng cùn xīn ，miǎn kǔ liù chǐ qū 。dēng tái zhí míng shí ，jī rǎng róng pǐ fū 。qīng chē lì yě sì ，xiǎo chuán fàn qíng hú 。jīn jì chí nèi guān ，bái yuán dòng qián hū 。gū shān wèi xué lín ，zhǎng dī qiě huái sū 。zhēn shí bú mǎn qì ，chún láo zhī xié hú 。gèng dài liǎng ěr chēng ，xuán zhǔ sì sāi yú 。yì jun1 bǎo nuǎn shì ，jì huò shēng chén shū 。dá rén kuàng dà guān ，wàn xiàng guī yī tú 。fán dǐng jī biàn huà ，fó xìng gǒu yǒu wú 。kuài dá cǐ huà tóu ，nǐ yì jì jí shū 。
bái gōu dōng xià shuǐ rú jīn ，bú jìn háng rén diào gǔ xīn 。shù lěi fēng yún liú duàn àn ，nóng jiā yān huǒ bàn kōng lín 。wǎng lái cǐ rì tōng yàn yuè ，xìng fèi qiān nián shuō sòng jīn 。sì yǒu yú láng zhī cǐ yì ，zhào gē shēng rù shuǐ yún shēn 。
chūn lín fēng niǎo qiān shāo yè ，liǔ huā luàn sǎ jiāng chéng xuě 。mèng zhōng xǔ dié hū jīng liú ，zhī shàng tí juān zhèng qī jué 。chuán lái shuāng xí mò fāng lín ，jiān xiàng fēng yán xīn bàn shé 。tà qián hān shuì bú róng liú ，fēi dǐ yāo fēn qī pū miè 。lǘ yán lì jìn zhī shēng tūn ，guān tǎng qián kōng wéi zhǒu chè 。xìng suǒ yōng fēi dà bái gōng ，lèi chuí lěng zì shēn hóng xié 。pāo yí sī gǔ tuán jīn zhū ，zhuǎn zhì ní shā rú mù xiè 。tú yán gōu hè wěi qiān hái ，jí shàng liú wáng gòng yī piē 。sān kōng lǚ tàn fù hé zhī ，bǎi kǒng wèi tián xiàng shuí shuō 。jiào bà xū féng dāng zhóu lián ，guǎng píng bú dé xīn rú tiě 。
shǐ jun1 shèn ài zhú dì ，yù yǔ qú wéi èr nán 。suì wǎn qīng qīng yù lì ，bú xū sú yǎn tóng kàn 。
cháo lái shā qì píng ，yuè luò hǎi mén shǔ 。tīng pú zhuǎn fēng yè ，dī liǔ yáo yān xù 。jiāng tóu chūn kě lián ，tiān yá rén dú qù 。yǒu gē sòng jun1 háng ，wú jiǔ liú jun1 zhù 。xuě làng méi shā ōu ，yún fān chū jiāng shù 。huí shǒu dú shū shēng ，qīng shān bú zhī chù 。
zǔ dào bǎi hú jiǔ ，qiān rén gē sòng jun1 。yù hú jī bǎo jiàn ，zhuàng qì héng gū yún 。yù hú jī duàn gē shēng zuò ，yuǎn hǎi chūn cháo wéi jun1 luò 。bié lù háng kàn zhǐ fèng huáng ，qīng shān bú dé suí yuán hè 。zhǔ fù xī yóu gǎn kǎi duō ，mǎ zhōu xīn kǔ yù cháng hé 。hé rú gāo wò dōng shān dǐng ，yī shàng jīn mén jiě lǜ luó 。wèn jun1 jīn nián jǐ shí shuāng ，xū méi shāo bái fā bàn huáng 。zhǎng sōng suì hán qǐ líng lì ，liáng jì lǎo dà fāng téng xiāng 。lóng zhǒng hǎo wéi cāng shēng chū ，mò ài qiū yuán zhǎng yǐn yì 。zuò xiàn hái kān lǔ zhuó qí ，wéi bāng shàng kě gōng huáng pǐ 。jun1 dào huáng zhōu chūn zhèng shēn ，lóng chí liǔ sè dòng xiāng xīn 。bái mén zhuó jiǔ kàn huā zuì ，qīng suǒ wén yīng wěi pèi yín 。tóng yóu shū ěr jiē zhū shòu ，xiào wǒ cuō tuó kōng bái shǒu 。yù táng xī yè gù rén duō ，xiàng féng wéi wèn píng ān fǒu 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

行路难·其一相关翻译

③经：一作“轻”。花枝：开有花的枝条。
①昵昵：亲热的样子。一作“妮妮”。尔汝：至友之间不讲客套，以你我相称。这里表示亲近。

行路难·其一相关赏析

这支有名的小令，是写思妇在春残雨细的时候，想到韶华易逝，游子未归，因而借酒浇愁，去打发那好天良夜。

作者介绍

詹敦仁 詹敦仁，字君泽，生于后梁乾化四年（914年）。安溪首任县令，追封靖惠侯。先世河南光州固始人。祖父詹缵随王审知入闽，任前锋兵马使，后退居仙游县植德山下。父詹世隆，兵曹录事参军。《全唐诗》、《全唐诗补编》共存其诗十九首，《全唐文》、《唐文拾遗》共存其文二篇。生平事迹见《十国春秋》卷九七。